Happy New Year!

 

Zo, 2011 bijna voorbij. Een jaar van veel tranen, maar van nog veel meer lachen. Een jaar van gebroken harten, maar nog meer van houden van. Een jaar van mezelf tegenkomen, van mezelf wel 5x aan dezelfde steen stoten en van mijzelf vergeten. Maar ook een jaar van het (her)ontdekken van passies, van nieuwe en nieuwe-oude vriendschappen en van kiezen voor mijzelf. Het jaar waarin ik mijn blog begon, ermee stopte, weer begon, weer stopte en nu weer begin! Het jaar waarin ik gegroeid ben als moeder en zo mogelijk nóg meer van mini ben gaan houden. Een jaar vol geluk!

En dan nu.. Mijn goede voornemens/wensen-lijstje ligt al klaar.

In het nieuwe jaar wil ik graag; een eigen paleisje met mini, een superleuke baan, meer creatief bezig zijn, eindelijk mijn rijbewijs halen, meer hardlopen, een administratief wonder worden, weer pianolessen volgen, meer met mini knuffelen, mijn blog bijhouden, superzen worden en vooral; nog gelukkiger worden dan ik al ben!

Ik wens iedereen alle geluk, liefde en creativiteit in het nieuwe jaar!

 

Lief 2012, kom maar op, ik ben klaar voor je!

Oefenen oefenen oefenen!

Ja hoor, alweer een tas! Ik geloof dat ik het tassen maken ineens helemaal ontdekt heb. Het is helemaal niet zo moeilijk als ik altijd dacht! Dit was gewoon een probeersel. Heeft ook geen binnenvakjes of wat dan ook. Heel eenvoudig. Het is een wat kleiner tasje. Stofjes komen beide van mijn favoriete kringloopwinkel waar ik het hier al eerder over had. Knoopje komt van Xenos en het zijden touwtje komt uit China. Ik vind het donkergroen erg mooi combineren met het knalblauw. 

Ik heb alleen geen idee wat ik er mee moet doen! Het is geen tas waar ik zelf mee zou lopen. Mijn moeder heeft net drie nieuwe . Ik geef 'm vast weg. Nu nog een gegadigde zoeken. :)

Op het lijf geschreven..

Vorige week was mijn lieve moeder jarig. Een cadeau was snel bedacht, zij leent namelijk AL-TIJD mijn tassen. Ze deed het steeds met een of andere oude rugtas. Het ding zag er niet meer uit. Dus als ze een avondje uit ging, pakte ze er 1 van mij. Dit stofje kocht ik op het stoffenspektakel. Vond het direct een mooie stof. Het is glanzend wit/ivoor met blauw geborduurde bloemen. Echt iets voor mijn moeder! De binnenkant dezelfde ongebleekte katoen als hier. Ik tekende en tekende, tot ik tevreden was met het model. Ik had natuurlijk een bestaand patroon kunnen nemen, maar ik ben eigenwijs en doe soms liever moeilijk dan makkelijk. Het is een flink grote tas, zodat ze al haar spullen mee kan nemen. Naar werk, naar mijn opa, een dagje de stad in, etc. Daarbij gaf ik haar nog een (gekocht) klein, bruin-leren tasje voor de avondjes uit.

Van mijn broertje en zijn vriendin kreeg ze een nieuwe rugtas. Een speciale voor als ze gaat wandelen. Dat doet ze namelijk graag. De madam heeft dus een hele nieuwe tassencollectie voor haar verjaardag gehad. :)

Daarom!

Gewoon, omdat ik zo vrolijk werd van deze foto's van gisteravond! Iedere avond na het eten, voordat Lowie in bad en naar bed gaat, kneuteren wij altijd nog even samen op de bank. Lekker samen knuffelen onder een dekentje. Nog even een boekje lezen en lol trappen. :)

'MIJ!' 2

Hier in huize 'LA Love' klonk werderom het woord 'MIJ!'. Dit keer was het echter niet de mini, maar ik zelf. Mijn moeder was het lieve oma'tje wezen opzoeken en kreeg van haar een lapje mee voor mij. Zo van 'kan ze wel iets leuks van maken voor Loïs'. Dat kan ik ook vast. Het is namelijk een erg dun katoentje, vraagt er bijna om om een luchtig bloesje te worden. Maar ik zag het meteen; dat gekke roze (want het is eigenlijk gewoon een beetje een rare, viezige kleur) staat precies bij mijn bleke, sproeterige huidje. Ik ga er een simpele sjaal van maken. Het stofje doet de rest.

Het grappige; mijn moeder, ook naaifreak (al is dat tegenwoordig wat minder), had dit lapje ooit over van een van haar creaties. Mijn oma maakte altijd bergen poppenkleertjes en kreeg daarvoor dit overschot. Zij heeft daar wel degelijk van gebruikt, want voor mijn allermooiste pop kreeg ik ooit een jurkje in dit stofje. En de rest is nu dus weer in mijn bezit!

Wat vrouwen willen PART 2

Er zijn hier de afgelopen weken een hoop rokjes onder de machine vandaan gerold. Acht stuks maar liefst. Het kleine achternichtje kreeg niet alleen een tasje, ze kreeg ook twee rokjes. Een lichtblauwe met bloemetjes en een lila met geborduurde bloemetjes en lint.  Ik voorzag Loïs ook meteen van twee nieuwe. Ze is vooral fan van de zwarte met witte balletjes. Het roze (ik weet het, het lijkt oranje, maar het is meer roze met oranje) stofje komt van het stoffenspektakel een jaar geleden. Ik vond het een echt kleine-meisjesstofje, maar het was wat achterin de kast geraakt. Het staat zo schattig. Ik maakte er meteen 2. We hebben namelijk twee buurmeisjes, waarvan de jongste op een week na, precies een jaar ouder is dan Loïs. Daar krijgen we bergen kleertjes van, die dus qua seizoen perfect zijn. Als dank voorzie ik die meiden iedere zomer van nieuwe rokjes. De oudste is niet meer into roze, alles moet blauw of groen. Dus zij kreeg ook een blauw-met-witte-bloemetjes. En een groen-wit ruitje met stiekem toch een klein beetje roze. Oh wat voelde ik me stout. Gelukkig was ze er helemaal te gek mee. De jongste kreeg ook een groen ruitje, maar dan met een geel lint en dus het roze kleine-meisjesstofje.


Voor Loïs gaan er zeker nog meer rokjes en jurkjes volgen. Het beweegt voor haar lekker makkelijk, staat leuk en ze kan wel wat extra mooi-weer-kleren gebruiken. De helft ligt steeds bij haar vader, dus ik grijp vaak mis. Of hij. Niet handig. Bovendien heb ik nog veel te veel leuke stofjes liggen!

Binnenkort hopelijk betere foto's. Tot die tijd moeten jullie het hier mee doen! :)

Vrouwen hebben nooit genoeg...

...tassen! (ok, en schoenen, maar daar gaat dit bericht niet over)


Mijn nichtje is 9 maanden ouder dan ik. Wij trokken vroeger altijd veel met elkaar op. Haar dochtertje is weer 9 maanden jonger dan Loïs. Helaas wonen we niet zo dicht bij elkaar in de buurt. Zij wonen in de buurt van Alkmaar, wij vlakbij Delft. En als je geen rijbewijs hebt, zoals ik, is dat echt een wereldreis. Laatst werd het kleine nichtje 1 en het grote nichtje verjaarde iets later ook. Dus eindelijk weer een bezoekje en reden voor kadootjes! Voor het kleine nichtje maakte ik een echt kleine-dametjes-cadeau; een omkeerbaar tasje. Het gekleurde stofje was oorspronkelijk een placemat, die ik bij een of andere euro-winkel op de kop tikte voor wel 11 cent!! De andere kant is een ongebleekte katoen waar ik met de naaimachine patroontjes op 'borduurde' in fluo-roze en oranje. 

Haar moeder kreeg een omkeerbare schoudertas. Diezelfde gebleekte katoen, maar dan geborduurd met blauw-grijs en blauw garen. Aan de andere kant blauw. Want mooi blauw, is niet lelijk. Let niet op alle kreukels, het was nog niet gestreken.

Vandaag werd ik blij van..

..deze mooie tulpen die er stonden toen ik thuis kwam van een lange dag werken! Ze matchen echt perfect met de kunst daarachter aan de muur; tulpen van de hand van mijn creatieve oma'tje.

Waar werden jullie blij van?

Still alive!

Het was hier stil. Heeeel stil. Slechte start voor een beginnende blogger. Het excuus is, hoe kan het ook anders, drukte. Ik ben bijna geen seconde thuis geweest. Met het prachtige paasweer hebben wij heerlijk in het Delftse Hout vertoefd. Loïs vermaakt zichzelf nooit zo goed, ze wil altijd 'samen mama!'. Maar ik heb ontdekt wat de truc is. Neem het kind ergens mee waar water en zand is en je hebt er geen kind aan. Eerst naar de kinderboerderij daarna de waterspeeltuin. Het kind vulde emmertjes met water, gooide zand in het rond, zat in door anderen gegraafde kuilen, at appel die knisperde tussen haar kaken (ach, zand schuurt de maag) en had voornamelijk de hele tijd een grote glimlach op haar gezicht. Ik ook, want ik keek toe vanaf mijn handdoekje in de zon. De vrije momenten die ik had, kluste ik een tas voor mijn nichtje, een tas en een rokje voor haar dochtertje, een verse stapel rokjes voor buurmeisjes en een tas voor mijn moeder. Vanavond heb ik een lekker avondje thuis gepland, dus ik kom weer volop terug (ik was er pas net...) in blogland!

Retro oranje

Ik vertelde eerder al (meer dan) eens over mijn kringloopavonturen en mijn oma’tje waarmee ik ze beleef. Er worden echt een hoop mooie nieuwe spullen gemaakt, dat zeker, maar 'vroeger' werden er ook zoveel mooie dingen gemaakt. Dingen die nu ook nog mooi zijn. En goed. En als het even kan, koop/krijg ik die. Dat is goed voor het milieu, mijn portemonnee en mijn gemoedstoestand. Ik word namelijk erg blij van die mooie vondsten!

Terug naar mij en mijn oma'tje. Niet alleen heeft mijn oma mij geïntroduceerd in het kringloop-wezen, maar we hebben ook voor een groot deel dezelfde hobby's. Zo mag mijn oma dan al 86 zijn, maar ze gaat nog iedere week naar het zwembad. Zelfde geldt voor mij. Ook is ze een keer per week op de tekenclub te vinden en iedere 'vrije' minuut thuis is ze ook aan de knutsel. Breien, haken, tekenen, schilderen, poppen en kaarten maken, etc. Ik ging ooit naar de kunstacademie en ben ook altijd aan het 'maken'.

We delen echter ook dezelfde smaak. Tijdens een van onze kringloop-belevenissen viel mijn oog op een allerschattigst retro-poppenwagentje. Perfect voor mijn mini dacht ik zo. Helaas, hij was al verkocht. Gelukkig vond ik wel nog een heel tof hobbelpaard! Even later zocht ik mijn oma weer op. 'Judith, ik heb zo iets leuks voor Loïs gekocht!'. En ze trok mij mee, om even later dat poppenwagentje in mijn handen te drukken. Zij was de koper geweest, wat een geluk!

Het ventje dat figureert op de foto's is pop Thijs. Ook hij is ondertussen retro en mag inmiddels bestempeld worden als de 'familiepop'. Mijn neef, ondertussen een jaar of 30 kreeg hem als jong broekie, want hij had allemaal vriendinnetjes en die speelden natuurlijk met poppen. Hij, als jongen, deed gewoon mee, maar dan met een jongens-pop. Zijn moeder (mijn tante dus en dochter van oma in kwestie) maakte zijn broekpakje. Jaren later werd ik geboren en kreeg ik de pop van mijn neef. En nu is het Loïs haar mattie.

Mijn grote vriend Jack Johnson zingt er een liedje over. Klik 

Reduce, re-use, recycle; ik vind het tof!

Versier-kunst?

Dinsdag was een druilerige dag. En dat na al die mooie dagen. Goede reden om lekker binnen te blijven en samen met mini cake-jes te bakken. Althans, ik fix het beslag, zij likt de kloppers af. Goeie deal al zeg ik het zelf. Terwijl ze in bed lag, wilde ik de goed gelukte lekkernijen mooi voor haar versieren. Ik weet dat dat het leukst is om te doen, maar zij is toch nog te klein. ;) Ik werd echter snel gestraft voor die gedachte, want ik gebruikte schrijfstiften van dr Oetker. Ik kan jullie vertellen; GEEN SUCCES! Je moet er zo hard in knijpen om er wat uit te krijgen, dat je gewoon pijn in je hand krijgt. Ik overdrijf niet, ik heb de rest van de middag een beurse hand gehad. Na een 'mooi' versierd te hebben, dacht ik 'ik doe de rest kris-kras'. Maar zelfs dat schoot niet op. Dus heb ik uiteindelijk de onderkant van die ondingen opengeknipt en het spul met een mes eruit gehaald. En wat ik me afvraag, hoe moeten kinderen dat ooit doen als mij het al niet lukt?  Gelukkig smaakten ze goed. Vond Loïs dan, ik zelf had allang geen trek meer na dat geharrewar met die tubes.

Ik weet het, de cake-jes lijken oranje, maar het waren echt vanille-cake-jes en geen wortel. En ze waren gewoon licht-bruin. Ik maak de meeste foto's met mijn crappy telefoon. Waar je alleen mee kan bellen en smsen. En crappy foto's mee kan maken dus.

Helaas..

Ik wilde jullie graag mijn nieuw gemaakte zomertas laten zien, maar helaas. Iemand had zich heel sneaky verstopt achter de stoel en op het moment dat ik met mijn camera klikte, sloeg het monster toe. Dus hier moeten jullie het voorlopig mee doen. Dat is trouwens niet zo erg, want de afwerking van het ding is echt rampzalig. Al ben ik over de look op zich wel tevreden.

Blauw-groen-grijs

Ik ben weer een poefje aan het breien. Superpluizige groen-blauwe wol en een grijze draad mohair. Op naalden 15, terwijl de draden wat dunner zijn, voor een lekker grof breiwerk. Ben benieuwd hoe het eruit gaat zien als het af is. Ik ben altijd met een hoop projecten tegelijk bezig, dus wanneer dat is, durf ik niet te zeggen. Ik ben echt helemaal weg van de kleuren. Stay tuned..



Hoera, het is voorjaar!

Ik ben geen wintermens. Natuurlijk, een pak sneeuw is leuk, maar na een week ben ik die vieze smurrie al weer zat. Schaatsen? Ook tof, maar na een uur hou ik het voorgezien en ga ik aan de glühwein. Ik ben gek op zinderende zomerhitte, maar het allermeest hou ik van de lente. Alles gaat groeien en bloeien. Bloemen, planten, een nieuwe lading beestjes in de wei, maar ook mensen kruipen uit hun winterdipje. Omdat ik twee seizoenen lang het mooie weer, inclusief alle leuke bijkomstigheden zoals bv terrasjes pakken, heb moeten missen, geniet ik het meest van het voorjaar.

Nog zo'n leuke bijkomstigheid van het voorjaar is dat mijn favoriete kringloopwinkel weer alle zomerstoffen in de rekken gooit. Ze hebben een enorme stoffenafdeling. Alles is 1E per meter. Max. Meestal ben je nog minder kwijt. Helemaal als je net als ik een bekende bent geworden van de vrijwillige dames die er staan. Zij vinden het zo leuk als er, ik citeer, 'zo'n jong ding zo wild wordt bij het zien van al die lapjes'. Dus krijg ik vaak een nog mooier prijsje. Twee weken geleden lagen ze er weer, tientallen gebloemde lapjes. Ik heb me nog ingehouden. Al had ik dat niet gedaan als mijn lappenkast al niet zo vol was en de eerder genoemde dames mij waarschuwden; 'rustig aan meid, volgende keer hebben we nog veel meer!'.

Ik moet dus flink gaan naaien om plek te creëren in mijn kast. De twee zwarte lappen met bloemen zijn voor mijzelf gereserveerd; ik voorzie zwierende rokjes. Niet alleen voor mij, want de groenen en de lichtblauwe met roze bloemetjes zijn perfect voor rokjes/jurkjes voor mijn mini.

Het zijn allemaal katoentjes. Mijn favoriet is echter de beige gebloemde. Het is een mooie kwaliteit linnen stof met prachtige print. En maar liefst bijna 4m lang! Ik vind het altijd zonde om zo'n mooie lap te verknippen. Ik zie al een mooie sprei voor me..

 

Hervonden blijdschap



Ik woon in een straat vol kleine kinderen. Erg gezellig altijd, helemaal nu het weer mooier weer is. De kids vermaken elkaar, wij als ouders kijken gezamenlijk toe met een glas wijn in de hand. Een stel buren van mij probeert ook al een tijd lang een kleintje te krijgen. Na ruim een anderhalf jaar was het eindelijk raak, maar helaas, de blijdschap was maar van korte duur; de zwangerschap eindigde in een miskraam. Heel verdrietig. Nu kwam ze me van de week het ontzettende blijde nieuws vertellen; ze is weer zwanger! Dat verdiend een cadeautje. Dus gisteren heb ik snel deze mobile in elkaar geknutseld. Een wit geschildere tak, genaaid hartje en wat mooie kralen. Leuk op de kast, aan de muur of boven een wiegje. Eraan een kaartje; papier geverfd door Loïs, geknipt en gestempeld door mij; 'made with love'.

Thrifting

Dit is wat wikipedia erover zegt;

Thrifting refers to the act of shopping at a thrift store, flea market, garage sale, or a shop of a charitable organization, usually with the intent of finding interesting items at a cheap price.
A larger philosophy permeates the act of thrifting which celebrates the recycling of formerly-owned items, finding new use and new love for vintage material goods which had been thrown out, and the thrill of imagining what the former life of the item was like.

Ik ben een groot fan. Kringloopwinkels, vlooienmarkten, alles alles alles! Ik kom altijd wel met iets naar buiten. Mijn favoriete kringloopwinkel/indoor vlooienmarkt is eens per maand, hier niet al te ver vandaan. Ik ga er altijd even heen. Met mijn lieve oma'tje die mij ook heeft geintroduceerd in dit hele fenomeen. Vorige week zaterdag scoorde ik onder andere een nieuwe collectie vazen. Wel 12 stuks, allemaal in grijze en witte tinten, voor een totaalbedrag van E3, 80. Me like! :) Ook leuk; het wordt georganiseerd door allemaal vrijwilligers en de opbrengst gaat naar wisselende goede doelen. Zo wordt geld uitgeven leuk!

Plezierig Paars Pluis?

Dit is wat mij gisteren bezighield, terwijl mini haar tukje deed. Met zonnebril, sandaaltjes, haakwerkje en glas koude limo. Het was voornamelijk genieten. Ik zou graag in deze positieve sferen blijven, maar helaas; er waren ook een hoop frustraties. En dat is te danken aan dat pluizige paars wat op de foto te zien is als je goed kijkt. Het ziet er plezierig pluizig uit. Maar dat pluizige maakt het tot een ware hel. Ik ben bezig met een retro-ogend dekentje, gemaakt van wat grote granny-squares. Gemaakt van restjes wol. Dat paars, daar had ik wat te weinig van, bleek. Dus ik wilde wat vierkanten uithalen en minder stokjes haken, opdat ik net genoeg zou hebben. Haken met dat paars was al geen pretje, maar dat uithalen was helemaal een ramp! Je ziet niet waar je in steekt (hebt gestoken) dus de draad zit regelmatig door een ander deel van de draad heen. Ik heb geknipt en geknoopt. En na een uur pluizig en voornamelijk POKKEpaars uithalen, kon ik eindelijk verder.. Als iemand ooit nog ziet dat ik pluizig garen wil gaan gebruiken; 'HOU ME TEGEN!'. Nu ga ik op de bank, heel zen, verder aan mijn dekentje.

Edit: Ik ben nu helemaal niet zo zen meer, want ik heb ook nog eens ontdekt dat ik, dankzij datzelfde paars, bij 2 vierkanten wat foutjes heb gemaakt. En die waren al helemaal af. Dat wordt dus nog meer uithalen. Zucht...

MIJ!!

                                     

    

Bij het zien van het poefje voor haar vader, werd Loïs wild. Hij mocht hem niet meenemen, ze werd woedend. 'MIJ! MIJ! MIJ! MIJ!' was het. Dit weekend was ze bij haar vader, dus had ik mijn handen vrij. Gisteren flink gesopt en opgeruimd, zodat ik vandaag de hele dag kon knutselen. Prachtig weer. Dus voor haar heb ik in het zonnetje een poef/woonkussen zitten haken. Voornamelijk grijs, met daardoor heen garen in alle kleuren van de regenboog. Hij is van een flink formaat (ca 65 cm doorsnede) en expres niet helemaal rond (door de binnenhoes wat hoekiger te maken) dat geeft een wat speelser effect.  Gelukkig viel hij in de smaak. Ze sleept hem direct van hot naar her, ging er op zitten, liggen en rolde ermee door de kamer. En uiteraard het inmiddels bekende 'MIJ!!'. :)

   

With love..

Loïs is momenteel in de ban van klooien met papier en toebehoren. De hele dag wil ze ‘sgijven’, ‘veffen’ en ‘teken’. Als we boodschappen gaan doen wil zij ook een lijstje maken. Als ze een potlood ziet is het ‘MIJ!!!!!’. Ware moeder als ik ben, kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om al haar creaties richting prullenbak te sturen, maar om ze nou doelloos in een doos te stoppen? De mooiste blijven uiteraard bewaard en ja, ik geef toe, de simpele krabbels verdwijnen toch echt naar een plek waar wij nooit komen. Maar al die andere maaksels? Daar moet ik wat mee. In haar verfschilderijen zitten namelijk best mooie kleuren combinaties. Vandaag tijdens het koken, deed ik een poging. Deze kaarten zijn het geworden. Best tevreden, maar nog niet helemaal perfect. Ik wilde ze eigenlijk stempelen, maar mijn stempels bleken onvindbaar. Daarom maar bombrief-style.



PIEF PAF POEF

Een jaar of 2 geleden viel mijn oog op de gebreide poefjes van Christien Meindertsma. (http://www.christienmeindertsma.com/index.php?/projects/urchin-pouf/) ZO mooi! Helaas vielen deze iets (zeg maar gerust HEEL VEEL) buiten mijn budget, dus wilde ik zelf wel aan de slag. Eerst maar eens een patroon zoeken. En dat bleek makkelijker dan gedacht; op http://www.pickles.no/ vond ik wat ik zocht. Sindsdien heb ik er al een heel aantal, zij het met enige aanpassingen, gemaakt. Zo maakte ik afgelopen zaterdag deze grijs-rode variant, als onderdeel van een housewarming cadeau voor de vader van mijn lieve Loïs.

Voorstellen

(via MyArtSpace.com)





Na een aantal jaren van het lezen op andere blogs, is het nu toch echt tijd voor 1 van mijzelf. Ik zal me eerst eens even voorstellen. Ik ben LA Love, in het echte leven ook wel Judith genoemd. 26 jaar jong en al 26 jaar in de bloei van mijn leven. Moeder van de aller prachtigste dochter van bijna 21 maanden. Al sinds jongs af aan ‘aan de knutsel’. Ooit studerend geweest aan de kunstacademie; interieurarchitectuur. Daar weg gegaan, maar het ‘creëren’ is nooit weg gegaan uit mij. Overal vind ik inspiratie; op internet, op straat, in de natuur, in tijdschriften, musea en in de tekeningen van mijn mini. Die mini is ook degene die de naam LA Love verzorgde. Het eerste deel zijn haar initialen. Maar ook; in LA kan alles, niets is te gek. Ik ben altijd en eeuwig bezig met ‘maken’. Dingen verbouwen, verbeteren of verleuken. Dat laatste woord wil overigens wel eens 1 letter veranderen. Dan wil die ‘l’ ineens plaatsmaken voor een ‘n’. ;) Daar leer je dan weer van denk ik maar. Ik ben altijd bezig met draad en stof. Gebreid, gehaakt, genaaid. Of hout; ook mooi. Papier; ik moet toch wat met alle creaties van mini. Want weggooien, da’s zonde. Kortom, geen grenzen aan alles wat zich door mij een nieuw uiterlijk kan laten aanmeten.

Ik hoop dat ik met deze blog net zo inspirerend kan zijn voor jullie als jullie altijd voor mij. En stiekem dat het voor mij een steuntje in de rug is om meer projecten tot een (goed) einde te brengen. Dat het maar een hoop creativiteit voort mag brengen voor menigeen! J

Zo. Nu eerst maar eens uitzoeken hoe blogspot werkt, want hierin ben ik toch echt een leek. J

LA Love