Wat vrouwen willen PART 2

Er zijn hier de afgelopen weken een hoop rokjes onder de machine vandaan gerold. Acht stuks maar liefst. Het kleine achternichtje kreeg niet alleen een tasje, ze kreeg ook twee rokjes. Een lichtblauwe met bloemetjes en een lila met geborduurde bloemetjes en lint.  Ik voorzag Loïs ook meteen van twee nieuwe. Ze is vooral fan van de zwarte met witte balletjes. Het roze (ik weet het, het lijkt oranje, maar het is meer roze met oranje) stofje komt van het stoffenspektakel een jaar geleden. Ik vond het een echt kleine-meisjesstofje, maar het was wat achterin de kast geraakt. Het staat zo schattig. Ik maakte er meteen 2. We hebben namelijk twee buurmeisjes, waarvan de jongste op een week na, precies een jaar ouder is dan Loïs. Daar krijgen we bergen kleertjes van, die dus qua seizoen perfect zijn. Als dank voorzie ik die meiden iedere zomer van nieuwe rokjes. De oudste is niet meer into roze, alles moet blauw of groen. Dus zij kreeg ook een blauw-met-witte-bloemetjes. En een groen-wit ruitje met stiekem toch een klein beetje roze. Oh wat voelde ik me stout. Gelukkig was ze er helemaal te gek mee. De jongste kreeg ook een groen ruitje, maar dan met een geel lint en dus het roze kleine-meisjesstofje.


Voor Loïs gaan er zeker nog meer rokjes en jurkjes volgen. Het beweegt voor haar lekker makkelijk, staat leuk en ze kan wel wat extra mooi-weer-kleren gebruiken. De helft ligt steeds bij haar vader, dus ik grijp vaak mis. Of hij. Niet handig. Bovendien heb ik nog veel te veel leuke stofjes liggen!

Binnenkort hopelijk betere foto's. Tot die tijd moeten jullie het hier mee doen! :)

Vrouwen hebben nooit genoeg...

...tassen! (ok, en schoenen, maar daar gaat dit bericht niet over)


Mijn nichtje is 9 maanden ouder dan ik. Wij trokken vroeger altijd veel met elkaar op. Haar dochtertje is weer 9 maanden jonger dan Loïs. Helaas wonen we niet zo dicht bij elkaar in de buurt. Zij wonen in de buurt van Alkmaar, wij vlakbij Delft. En als je geen rijbewijs hebt, zoals ik, is dat echt een wereldreis. Laatst werd het kleine nichtje 1 en het grote nichtje verjaarde iets later ook. Dus eindelijk weer een bezoekje en reden voor kadootjes! Voor het kleine nichtje maakte ik een echt kleine-dametjes-cadeau; een omkeerbaar tasje. Het gekleurde stofje was oorspronkelijk een placemat, die ik bij een of andere euro-winkel op de kop tikte voor wel 11 cent!! De andere kant is een ongebleekte katoen waar ik met de naaimachine patroontjes op 'borduurde' in fluo-roze en oranje. 

Haar moeder kreeg een omkeerbare schoudertas. Diezelfde gebleekte katoen, maar dan geborduurd met blauw-grijs en blauw garen. Aan de andere kant blauw. Want mooi blauw, is niet lelijk. Let niet op alle kreukels, het was nog niet gestreken.

Vandaag werd ik blij van..

..deze mooie tulpen die er stonden toen ik thuis kwam van een lange dag werken! Ze matchen echt perfect met de kunst daarachter aan de muur; tulpen van de hand van mijn creatieve oma'tje.

Waar werden jullie blij van?

Still alive!

Het was hier stil. Heeeel stil. Slechte start voor een beginnende blogger. Het excuus is, hoe kan het ook anders, drukte. Ik ben bijna geen seconde thuis geweest. Met het prachtige paasweer hebben wij heerlijk in het Delftse Hout vertoefd. Loïs vermaakt zichzelf nooit zo goed, ze wil altijd 'samen mama!'. Maar ik heb ontdekt wat de truc is. Neem het kind ergens mee waar water en zand is en je hebt er geen kind aan. Eerst naar de kinderboerderij daarna de waterspeeltuin. Het kind vulde emmertjes met water, gooide zand in het rond, zat in door anderen gegraafde kuilen, at appel die knisperde tussen haar kaken (ach, zand schuurt de maag) en had voornamelijk de hele tijd een grote glimlach op haar gezicht. Ik ook, want ik keek toe vanaf mijn handdoekje in de zon. De vrije momenten die ik had, kluste ik een tas voor mijn nichtje, een tas en een rokje voor haar dochtertje, een verse stapel rokjes voor buurmeisjes en een tas voor mijn moeder. Vanavond heb ik een lekker avondje thuis gepland, dus ik kom weer volop terug (ik was er pas net...) in blogland!

Retro oranje

Ik vertelde eerder al (meer dan) eens over mijn kringloopavonturen en mijn oma’tje waarmee ik ze beleef. Er worden echt een hoop mooie nieuwe spullen gemaakt, dat zeker, maar 'vroeger' werden er ook zoveel mooie dingen gemaakt. Dingen die nu ook nog mooi zijn. En goed. En als het even kan, koop/krijg ik die. Dat is goed voor het milieu, mijn portemonnee en mijn gemoedstoestand. Ik word namelijk erg blij van die mooie vondsten!

Terug naar mij en mijn oma'tje. Niet alleen heeft mijn oma mij geïntroduceerd in het kringloop-wezen, maar we hebben ook voor een groot deel dezelfde hobby's. Zo mag mijn oma dan al 86 zijn, maar ze gaat nog iedere week naar het zwembad. Zelfde geldt voor mij. Ook is ze een keer per week op de tekenclub te vinden en iedere 'vrije' minuut thuis is ze ook aan de knutsel. Breien, haken, tekenen, schilderen, poppen en kaarten maken, etc. Ik ging ooit naar de kunstacademie en ben ook altijd aan het 'maken'.

We delen echter ook dezelfde smaak. Tijdens een van onze kringloop-belevenissen viel mijn oog op een allerschattigst retro-poppenwagentje. Perfect voor mijn mini dacht ik zo. Helaas, hij was al verkocht. Gelukkig vond ik wel nog een heel tof hobbelpaard! Even later zocht ik mijn oma weer op. 'Judith, ik heb zo iets leuks voor Loïs gekocht!'. En ze trok mij mee, om even later dat poppenwagentje in mijn handen te drukken. Zij was de koper geweest, wat een geluk!

Het ventje dat figureert op de foto's is pop Thijs. Ook hij is ondertussen retro en mag inmiddels bestempeld worden als de 'familiepop'. Mijn neef, ondertussen een jaar of 30 kreeg hem als jong broekie, want hij had allemaal vriendinnetjes en die speelden natuurlijk met poppen. Hij, als jongen, deed gewoon mee, maar dan met een jongens-pop. Zijn moeder (mijn tante dus en dochter van oma in kwestie) maakte zijn broekpakje. Jaren later werd ik geboren en kreeg ik de pop van mijn neef. En nu is het Loïs haar mattie.

Mijn grote vriend Jack Johnson zingt er een liedje over. Klik 

Reduce, re-use, recycle; ik vind het tof!

Versier-kunst?

Dinsdag was een druilerige dag. En dat na al die mooie dagen. Goede reden om lekker binnen te blijven en samen met mini cake-jes te bakken. Althans, ik fix het beslag, zij likt de kloppers af. Goeie deal al zeg ik het zelf. Terwijl ze in bed lag, wilde ik de goed gelukte lekkernijen mooi voor haar versieren. Ik weet dat dat het leukst is om te doen, maar zij is toch nog te klein. ;) Ik werd echter snel gestraft voor die gedachte, want ik gebruikte schrijfstiften van dr Oetker. Ik kan jullie vertellen; GEEN SUCCES! Je moet er zo hard in knijpen om er wat uit te krijgen, dat je gewoon pijn in je hand krijgt. Ik overdrijf niet, ik heb de rest van de middag een beurse hand gehad. Na een 'mooi' versierd te hebben, dacht ik 'ik doe de rest kris-kras'. Maar zelfs dat schoot niet op. Dus heb ik uiteindelijk de onderkant van die ondingen opengeknipt en het spul met een mes eruit gehaald. En wat ik me afvraag, hoe moeten kinderen dat ooit doen als mij het al niet lukt?  Gelukkig smaakten ze goed. Vond Loïs dan, ik zelf had allang geen trek meer na dat geharrewar met die tubes.

Ik weet het, de cake-jes lijken oranje, maar het waren echt vanille-cake-jes en geen wortel. En ze waren gewoon licht-bruin. Ik maak de meeste foto's met mijn crappy telefoon. Waar je alleen mee kan bellen en smsen. En crappy foto's mee kan maken dus.

Helaas..

Ik wilde jullie graag mijn nieuw gemaakte zomertas laten zien, maar helaas. Iemand had zich heel sneaky verstopt achter de stoel en op het moment dat ik met mijn camera klikte, sloeg het monster toe. Dus hier moeten jullie het voorlopig mee doen. Dat is trouwens niet zo erg, want de afwerking van het ding is echt rampzalig. Al ben ik over de look op zich wel tevreden.

Blauw-groen-grijs

Ik ben weer een poefje aan het breien. Superpluizige groen-blauwe wol en een grijze draad mohair. Op naalden 15, terwijl de draden wat dunner zijn, voor een lekker grof breiwerk. Ben benieuwd hoe het eruit gaat zien als het af is. Ik ben altijd met een hoop projecten tegelijk bezig, dus wanneer dat is, durf ik niet te zeggen. Ik ben echt helemaal weg van de kleuren. Stay tuned..



Hoera, het is voorjaar!

Ik ben geen wintermens. Natuurlijk, een pak sneeuw is leuk, maar na een week ben ik die vieze smurrie al weer zat. Schaatsen? Ook tof, maar na een uur hou ik het voorgezien en ga ik aan de glühwein. Ik ben gek op zinderende zomerhitte, maar het allermeest hou ik van de lente. Alles gaat groeien en bloeien. Bloemen, planten, een nieuwe lading beestjes in de wei, maar ook mensen kruipen uit hun winterdipje. Omdat ik twee seizoenen lang het mooie weer, inclusief alle leuke bijkomstigheden zoals bv terrasjes pakken, heb moeten missen, geniet ik het meest van het voorjaar.

Nog zo'n leuke bijkomstigheid van het voorjaar is dat mijn favoriete kringloopwinkel weer alle zomerstoffen in de rekken gooit. Ze hebben een enorme stoffenafdeling. Alles is 1E per meter. Max. Meestal ben je nog minder kwijt. Helemaal als je net als ik een bekende bent geworden van de vrijwillige dames die er staan. Zij vinden het zo leuk als er, ik citeer, 'zo'n jong ding zo wild wordt bij het zien van al die lapjes'. Dus krijg ik vaak een nog mooier prijsje. Twee weken geleden lagen ze er weer, tientallen gebloemde lapjes. Ik heb me nog ingehouden. Al had ik dat niet gedaan als mijn lappenkast al niet zo vol was en de eerder genoemde dames mij waarschuwden; 'rustig aan meid, volgende keer hebben we nog veel meer!'.

Ik moet dus flink gaan naaien om plek te creëren in mijn kast. De twee zwarte lappen met bloemen zijn voor mijzelf gereserveerd; ik voorzie zwierende rokjes. Niet alleen voor mij, want de groenen en de lichtblauwe met roze bloemetjes zijn perfect voor rokjes/jurkjes voor mijn mini.

Het zijn allemaal katoentjes. Mijn favoriet is echter de beige gebloemde. Het is een mooie kwaliteit linnen stof met prachtige print. En maar liefst bijna 4m lang! Ik vind het altijd zonde om zo'n mooie lap te verknippen. Ik zie al een mooie sprei voor me..

 

Hervonden blijdschap



Ik woon in een straat vol kleine kinderen. Erg gezellig altijd, helemaal nu het weer mooier weer is. De kids vermaken elkaar, wij als ouders kijken gezamenlijk toe met een glas wijn in de hand. Een stel buren van mij probeert ook al een tijd lang een kleintje te krijgen. Na ruim een anderhalf jaar was het eindelijk raak, maar helaas, de blijdschap was maar van korte duur; de zwangerschap eindigde in een miskraam. Heel verdrietig. Nu kwam ze me van de week het ontzettende blijde nieuws vertellen; ze is weer zwanger! Dat verdiend een cadeautje. Dus gisteren heb ik snel deze mobile in elkaar geknutseld. Een wit geschildere tak, genaaid hartje en wat mooie kralen. Leuk op de kast, aan de muur of boven een wiegje. Eraan een kaartje; papier geverfd door Loïs, geknipt en gestempeld door mij; 'made with love'.

Thrifting

Dit is wat wikipedia erover zegt;

Thrifting refers to the act of shopping at a thrift store, flea market, garage sale, or a shop of a charitable organization, usually with the intent of finding interesting items at a cheap price.
A larger philosophy permeates the act of thrifting which celebrates the recycling of formerly-owned items, finding new use and new love for vintage material goods which had been thrown out, and the thrill of imagining what the former life of the item was like.

Ik ben een groot fan. Kringloopwinkels, vlooienmarkten, alles alles alles! Ik kom altijd wel met iets naar buiten. Mijn favoriete kringloopwinkel/indoor vlooienmarkt is eens per maand, hier niet al te ver vandaan. Ik ga er altijd even heen. Met mijn lieve oma'tje die mij ook heeft geintroduceerd in dit hele fenomeen. Vorige week zaterdag scoorde ik onder andere een nieuwe collectie vazen. Wel 12 stuks, allemaal in grijze en witte tinten, voor een totaalbedrag van E3, 80. Me like! :) Ook leuk; het wordt georganiseerd door allemaal vrijwilligers en de opbrengst gaat naar wisselende goede doelen. Zo wordt geld uitgeven leuk!