Ja hoor, alweer een tas! Ik geloof dat ik het tassen maken ineens helemaal ontdekt heb. Het is helemaal niet zo moeilijk als ik altijd dacht! Dit was gewoon een probeersel. Heeft ook geen binnenvakjes of wat dan ook. Heel eenvoudig. Het is een wat kleiner tasje. Stofjes komen beide van mijn favoriete kringloopwinkel waar ik het hier al eerder over had. Knoopje komt van Xenos en het zijden touwtje komt uit China. Ik vind het donkergroen erg mooi combineren met het knalblauw.
Ik heb alleen geen idee wat ik er mee moet doen! Het is geen tas waar ik zelf mee zou lopen. Mijn moeder heeft net drie nieuwe .
Ik geef 'm vast weg. Nu nog een gegadigde zoeken. :)
Vorige week was mijn lieve moeder jarig. Een cadeau was snel bedacht, zij leent namelijk AL-TIJD mijn tassen. Ze deed het steeds met een of andere oude rugtas. Het ding zag er niet meer uit. Dus als ze een avondje uit ging, pakte ze er 1 van mij. Dit stofje kocht ik op het stoffenspektakel. Vond het direct een mooie stof. Het is glanzend wit/ivoor met blauw geborduurde bloemen. Echt iets voor mijn moeder! De binnenkant dezelfde ongebleekte katoen als hier. Ik tekende en tekende, tot ik tevreden was met het model. Ik had natuurlijk een bestaand patroon kunnen nemen, maar ik ben eigenwijs en doe soms liever moeilijk dan makkelijk. Het is een flink grote tas, zodat ze al haar spullen mee kan nemen. Naar werk, naar mijn opa, een dagje de stad in, etc. Daarbij gaf ik haar nog een (gekocht) klein, bruin-leren tasje voor de avondjes uit.
Van mijn broertje en zijn vriendin kreeg ze een nieuwe rugtas. Een speciale voor als ze gaat wandelen. Dat doet ze namelijk graag. De madam heeft dus een hele nieuwe tassencollectie voor haar verjaardag gehad. :)
Gewoon, omdat ik zo vrolijk werd van deze foto's van gisteravond! Iedere avond na het eten, voordat Lowie in bad en naar bed gaat, kneuteren wij altijd nog even samen op de bank. Lekker samen knuffelen onder een dekentje. Nog even een boekje lezen en lol trappen. :)
Hier in huize 'LA Love' klonk werderom het woord 'MIJ!'. Dit keer was het echter niet de mini, maar ik zelf. Mijn moeder was het lieve oma'tje wezen opzoeken en kreeg van haar een lapje mee voor mij. Zo van 'kan ze wel iets leuks van maken voor Loïs'. Dat kan ik ook vast. Het is namelijk een erg dun katoentje, vraagt er bijna om om een luchtig bloesje te worden. Maar ik zag het meteen; dat gekke roze (want het is eigenlijk gewoon een beetje een rare, viezige kleur) staat precies bij mijn bleke, sproeterige huidje. Ik ga er een simpele sjaal van maken. Het stofje doet de rest.
Het grappige; mijn moeder, ook naaifreak (al is dat tegenwoordig wat minder), had dit lapje ooit over van een van haar creaties. Mijn oma maakte altijd bergen poppenkleertjes en kreeg daarvoor dit overschot. Zij heeft daar wel degelijk van gebruikt, want voor mijn allermooiste pop kreeg ik ooit een jurkje in dit stofje. En de rest is nu dus weer in mijn bezit!
